Pepper στα αυτιά (Paint it black από τους Stones) και στο κέντρο για δουλειές του σχολείου και όχι μόνο...
Συνειρμοί για τη χθεσινή παράσταση του Παπαϊωάννου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
Παρακολουθώ τον Παπαϊωάννου από την εποχή των κόμικς της Βαβέλ. (Σκέφτομαι σε χρόνο ενεστωτα ότι τα βινύλια, τα κόμικς και τα βιβλία είναι τα κτερισματα μου) Αναμφίβολα γεννά εικόνες όσο κανείς άλλος δημιουργός του καιρού μας στην Ελλάδα. Το Still Life μου έφερε στο μυαλό τον μύθο του Σίσυφου του Αλμπέρ Καμύ. Συνειδητά χωρίς μουσική και χωρίς ...ανάσα. Κάποια στιγμή ταυτίστηκα τόσο με το αχθος του ήρωα που μου ήρθε να δραπετεύσω από το θεωρείο. ... Κι όλο το μαγγανοπήγαδο της ζωής μας να καταλήγει σε ένα φωτεινό τραπέζι με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα, γιατί το τραπέζι είναι πάντα το πιο καλοτάξιδο σκαρί!
Και ξανά πάλι στο μαγγανοπήγαδο. ... but still life!!!
Παρακολουθώ τον Παπαϊωάννου από την εποχή των κόμικς της Βαβέλ. (Σκέφτομαι σε χρόνο ενεστωτα ότι τα βινύλια, τα κόμικς και τα βιβλία είναι τα κτερισματα μου) Αναμφίβολα γεννά εικόνες όσο κανείς άλλος δημιουργός του καιρού μας στην Ελλάδα. Το Still Life μου έφερε στο μυαλό τον μύθο του Σίσυφου του Αλμπέρ Καμύ. Συνειδητά χωρίς μουσική και χωρίς ...ανάσα. Κάποια στιγμή ταυτίστηκα τόσο με το αχθος του ήρωα που μου ήρθε να δραπετεύσω από το θεωρείο. ... Κι όλο το μαγγανοπήγαδο της ζωής μας να καταλήγει σε ένα φωτεινό τραπέζι με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα, γιατί το τραπέζι είναι πάντα το πιο καλοτάξιδο σκαρί!
Και ξανά πάλι στο μαγγανοπήγαδο. ... but still life!!!
Καλημέρα σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου