Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2015

Η Τέχνη της Αυτο-Καλλιέργειας και η κρίσιμη διαφορά μεταξύ Εκπαίδευσης & Παιδείας / The Art of Self-Culture and the Crucial Difference Between Being Educated and Being Cultured

 
Illustration by Ralph Steadman for a rare edition of Ray Bradbury’s Fahrenheit 451
   Η αλήθεια είναι ότι η εκπαίδευση συνιστά  αυθεντική εκπαίδευση, όταν αποτελεί το κλειδί για κάτι πέρα από τον εαυτό της, έτσι ώστε ο πολιτισμός είναι η μόνη πραγματική κουλτούρα όταν ο ίδιος έχει διαχυθεί μέσα στην ίδια τη ρίζα και τις φυτικές ίνες αντοχής της ζωής μας. Ο Πολιτισμός γίνεται με αυτόν τον τρόπο κάτι περισσότερο από τον πολιτισμό. Γίνεται σοφία! Μια σοφία που μπορεί να δεχτεί την ήττα, μια σοφία που μπορεί να μετατρέψει την ήττα σε νίκη.
   Και μπορεί να μας καταστήσει ανεξάρτητους από την αδυναμία μας, του περιβάλλοντός μας, της εποχής μας. Είναι ταυτόχρονα ένα μεμονωμένο πράγμα, ένα φρούριο για τον εαυτό εντός του εαυτού και μια καθολική οντότητα, ένα γκρέμισμα των εμποδίων της φυλής, της τάξης, του έθνους.
 
(Ολόκληρο το άρθρο είναι εξαιρετικό!!!)
 
John Cowper Powys’s Forgotten Wisdom from 1929
 
 
John Cowper Powys by Gertrude Mary Powys (1944)
 
   The truth is that as education is only real education when it is a key to something beyond itself, so culture is only real culture when it has diffused itself into the very root and fibre of our endurance of life. Culture becomes in this way something more than culture. It becomes wisdom; a wisdom that can accept defeat, a wisdom that can turn defeat into victory.
   And it can render us independent of our weakness, of our surroundings, of our age. It is at once an individual thing, a fortress for the self within the self, and a universal thing, a breaking down of the barriers of race, of class, of nation.
 
John Cowper Powys’s Forgotten Wisdom from 1929

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

Η Φόνισσα, Αλ. Παπαδιαμάντης - διασκευή σε κόμικς της Ντ. Τσαρούχα

 

πηγή: http://h-fonissa.blogspot.gr/2009/02/blog-post_28.html

  Το blog μας αγαπάει τα κόμικς και το ξέρετε. Όταν η δημιουργία γίνεται όχημα για να γνωρίσουν οι μαθητές ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, τότε... Υπέροχη η καλλιτεχνική ματιά στο κείμενο, εμπνευσμένες οι εικόνες, το σύνολο μαγνητίζει. Πολύ προσεγμένη δουλειά, αξιοθαύμαστη!!!




Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

Δανειστική Βιβλιοθήκη-Αναγνωστήριο-Αίθουσα Εκπαιδευτικών Προβολών, Προγραμμάτων & Παιχνιδιών

  Από την αρχή αυτής της εβδομάδας άρχισε να λειτουργεί μία ακόμη αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, για την οποία νιώθουμε περήφανοι και συγκινημένοι που την παραδίδουμε στους μαθητές μας.
Η Δανειστική Βιβλιοθήκη-Αναγνωστήριο-Αίθουσα Εκπαιδευτικών Προβολών, Προγραμμάτων & Παιχνιδιών αποτελεί μία αίθουσα που θα συμβάλλει στην αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, προάγοντας τη φιλαναγνωσία, την ερευνητική μάθηση και τη βιωματική προσέγγιση της γνώσης, καθιστώντας το «Ταξίδι» ελκυστικότερο και γεμάτο περιπέτεια για μαθητές και δασκάλους. Κύριοι στόχοι της Βιβλιοθήκης είναι η εξοικείωση των παιδιών µε το ελεύθερο ανάγνωσµα, η δηµιουργία µελλοντικών βιβλιόφιλων, η ανάπτυξη ερευνητικών δεξιοτήτων µε την χρήση έντυπων και ηλεκτρονικών πηγών.
Τα βασικά χαρακτηριστικά του χώρου της βιβλιοθήκης μας, που την καθιστούν ελκυστική,  είναι η ευελιξία, η οικεία ατμόσφαιρα για τα παιδιά και η ύπαρξη μικροπεριβαλλόντων για ατομική και για ομαδική εργασία.
Η συλλογή της Βιβλιοθήκης μας αριθμεί, αρχικά, γύρω στους 700 τίτλους βιβλίων, αλλά σταδιακά είμαστε βέβαιοι ότι ο αριθμός τους θα αυξηθεί. Η βιβλιοθήκη είναι δανειστική. Οι μαθητές δανείζονται τα βιβλία για 2 εβδομάδες. Σε περίπτωση που ένα βιβλίο χαθεί ή καταστραφεί πρέπει να αντικατασταθεί µε τον ίδιο τίτλο, αν κυκλοφορεί, ή αν δεν κυκλοφορεί, από κάποιο άλλο καινούργιο βιβλίο.
Στην αίθουσα υπάρχει συλλογή εκπαιδευτικών παιχνιδιών (scrable, trivial κ.λπ.) και τηλεοπτική οθόνη προβολής εκπαιδευτικών dvd. Θα μπορεί να φιλοξενεί τους μαθητές δύο τμημάτων, ώστε εδώ να υλοποιούνται και τα Εκπαιδευτικά Προγράμματα, που έχει αναλάβει το Σχολείο μας.
Από την πρώτη στιγμή με την ιδιότητα του νέου μου ρόλου, είχα θέσει ως μία από τις προτεραιότητες το στήσιμο και τη λειτουργία αυτής της αίθουσας. Το περασμένο καλοκαίρι, μαζί με τους συναδέλφους, αρχίσαμε να την οργανώνουμε από το μηδέν μέσα σε συνθήκες … capital control.  Σήμερα που την έχουμε καταστήσει μέρος της «Αγίας Καθημερινότητας» στο σχολείο, οφείλω να ευχαριστήσω θερμά τους συναδέλφους μου για τις ώρες που αφιέρωσαν, προκειμένου να γίνει πραγματικότητα. Ιδιαίτερα ευχαριστώ τις δύο υπεύθυνες συναδέλφους, τηνΑθανασία Κούβδου και την Έλενα Χρόνη, οι οποίες αφιέρωσαν πολλές ώρες για την καταγραφή, ταξινόμηση και δελτιοποίηση των βιβλίων. Την υπεύθυνη της Δημοτικής Βιβλιοθήκης της Πόλης μας, κα. Δώρα Κόλλια, η οπoία μας έδειξε το «know how». Τον Σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων και ιδιαιτέρως την πρόεδρο κα. Σταυρούλα Πανουργιά, της οποίας η βοήθεια ήταν καταλυτική στο να ντυθεί η αίθουσα με νέες κουρτίνες, μοκέτα, μαξιλάρες κ.λπ.
Ένα από τα βασικά ζητήματα που έχει να διαχειριστεί το σύγχρονο σχολείο είναι η διαφορετικότητα των μαθητών του. Τα παιδιά έρχονται στο σχολείο μεταφέροντας ιδιαιτερότητες και ανισότητες που προκύπτουν από πλήθος παραγόντων, οι οποίοι διαμορφώνονται ανεξάρτητα από αυτό. Χρέος μας είναι με κάθε τρόπο να προσπαθούμε να κάνουμε αυτές τις ανισότητες λιγότερο εμφατικές, ώστε το μέλλον των μαθητών μας να μην φαντάζει προδιαγεγραμμένα γκρίζο, αλλά φωτεινό. Με τις σκέψεις αυτές, βάζουμε μπροστά τον επόμενο μεγάλο στόχο μας… Συνεχίζοντας λοιπόν….!!!

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2015

Λέγκω (Ελλάδα) / Μία ξεχωριστή Στιγμή από τη φετινή γιορτή του Πολυτεχνείου στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Αγίας Βαρβάρας.

πηγή:  http://2dim-ag-varvar.att.sch.gr/
    
                      

    Μία ξεχωριστή Στιγμή από τη φετινή γιορτή του Πολυτεχνείου στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Αγίας Βαρβάρας. Οι μαθητές της Ε” Τάξης ερμηνεύουν το «Λέγκω» του Μαρκόπουλου κι η δασκάλα της Μουσικής, η Βασιλική Νικολάου τούς συνοδεύει στο πιάνο.
    Κατά τη διάρκεια των προβών είχα μοιρασθεί με τους περσινούς μαθητές μου, την ξεχωριστή σχέση μου με το συγκεκριμένο τραγούδι-βινύλιο, εξαιτίας του πατέρα μου… Όταν τους έβλεπα  να το ερμηνεύουν, το ένιωσα να ηχεί σαν … Προσευχή! Το «έντυσα» με φωτογραφίες της Βούλας Παπαϊωάννου και του Henri Cartier-Bresson και το μοιράζομαι μαζί σας…
    Κάθε φορά που γεύομαι την αίσθηση της προετοιμασίας της χορωδίας για μια σχολική γιορτή στο σχολείο μας, μου έρχεται αναπόφευκτα στο μυαλό το φιλμ «Τα Παιδιά της Χορωδίας» (Les Choristes) του Cristophe Barratier σε μουσική Bruno Coulais. 

   Η ιδέα ότι η μουσική κι η τέχνη γενικότερα μπορούν να διαπαιδαγωγήσουν τις ψυχές και να αποτελέσουν ένα αντίδοτο στη βαρβαρότητα και την αδιαφορία, είναι οι βασικοί λόγοι αυτού του συνειρμού. Δεν ξέρω εάν ο Ματιέ παραπέμπει στη Βασιλική… και προφανώς το σχολείο μας ουδεμία σχέση έχει με επαρχιακό σωφρονιστικό οικοτροφείο ανηλίκων … Αλλά σε κάθε περίπτωση η Τέχνη μας κάνει πιο … ανθρώπινους (όταν είναι ανυπόκριτη!)

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Εικόνες και Σκέψεις από την επίσκεψη στο Αττικό Φυτωριακό Πάρκο (Κίτσι Κορωπίου)

 πηγή: http://2dim-ag-varvar.att.sch.gr/?p=1070


Κάθε φορά που οι μαθητές μας, παιδιά της πόλης, αλλά κι εμείς οι ίδιοι ερχόμαστε σε άμεση επαφή με το φυσικό περιβάλλον τούτο μοιάζει ... εξωτικό! Οι μαθητές των Γ' & Δ' Τάξεων επισκέφθηκαν το Αττικό Φυτωριακό Πάρκο στο Κίτσι Κορωπίου. Περισσότερα... στην ιστοσελίδα μας!


Εικόνες και Σκέψεις από την επίσκεψη στο Αττικό
Φυτωριακό Πάρκο (Κίτσι Κορωπίου)  

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

«H αλεπού καλόγρια» του Γεωργίου Δροσίνη

Φωτογραφία του χρήστη Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού.

«Σαν δεν είχε τι να φάει
Mια αλεπού πονηρεμένη
Aποφάσισε να πάει
Kαι καλόγρια να γένει.
...
Tρεις κοκόροι που δεν έχουν
Στο κεφάλι λίγη γνώση
Tην πιστεύουνε και τρέχουν
Tην ευχή της να τους δώσει.
 
Mπαίνουν μέσα στο κελί της·
Tους ξομολογά εκείνη
Kαι κουνεί την κεφαλή της
Kαι συχώρεση τους δίνει.
 
Kαι χωρίς να χάσει ώρα
Kαθώς ήταν πεινασμένη
Tους αρπάζει – κι είναι τώρα
Kαι οι τρεις συχωρεμένοι.
 
Kαι η αλεπού τούς κλαίει,
Tους μοιρολογά και λέει:
Έτσι την παθαίνουν όσοι
Έχουνε κοκόρου γνώση!»
(Εικόνα: Bibliothèque nationale de France
http://goo.gl/AUfP6W )

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2015

Telling Is Listening: Ursula K. Le Guin on the Magic of Conversation

 
"...δεν υπάρχει τίποτα και κανείς σε αυτόν τον κόσμο του οποίου η ύπαρξη δεν προϋποθέτει έναν θεατή..."
Ursula K. Le Guin by Benjamin Reed
 
Η Ούρσουλα Λε Γκεν (Ursula K. Le Guin) αποκωδικοποιεί την ανθρώπινη επικοινωνία διαβαίνοντας την υπέροχη διάβαση στη διασταύρωση της βιολογίας, της ανθρωπολογίας και της καθαρής λογοτεχνικής ιδιοφυΐας!
[...]
 


Εάν τοποθετήσετε δύο εκκρεμή από ρολόγια δίπλα-δίπλα στον τοίχο, θα αρχίσουν σταδιακά να ταλαντεύονται μαζί. Μπορούν να συγχρονίσουν το ένα τον άλλο, μαζεύοντας τις μικροσκοπικές δονήσεις που το καθένα μεταδίδει μέσα από τον τοίχο. Όλα τα ζωντανά όντα είναι ταλαντωτές.
[...]
Art by Salvador Dalí from a rare 1969 edition of Alice in Wonderland
 
Ακούγοντας δεν είναι μια αντίδραση, είναι μια σύνδεση. Ακούγοντας μια συνομιλία ή μια ιστορία ανταποκρίνεσαι, περισσότερο ή λιγότερο, στο να ενταχθείς, στο - να γίνεις μέρος της δράσης.
[...]
Σε ένα συμπλήρωμα για την καταπληκτική πραγματεία της Susan Sontag για τις αισθητική της σιωπής, η Le Guin θεωρεί μοναδική  τη φύση του ήχου:
Ήχος σημαίνει συμβάν. Ένας θόρυβος σημαίνει ότι κάτι συμβαίνει. Ας πούμε ότι υπάρχει ένα βουνό έξω από το παράθυρό σας. Μπορείτε να δείτε το βουνό. Τα μάτια σας αναφέρουν αλλαγές, χιονισμένο το χειμώνα, καφέ το καλοκαίρι, αλλά κυρίως απλά αναφέρουν ότι είναι εκεί. Είναι τοπίο. Αλλά αν έχετε ακούσει αυτό το βουνό, τότε ξέρετε ότι κάνει κάτι. Βλέπω το όρος της Αγίας Ελένης από το παράθυρό μου, περίπου ογδόντα μίλια βόρεια. Το άκουσα όταν είχε εκραγεί το 1980: ο ήχος του κύματος ήταν τόσο μεγάλος που προσγειώθηκε στο Γιουτζίν, εκατό μίλια προς το νότο. Όσοι ακούσατε  τον θόρυβο ξέρατε ότι κάτι είχε συμβεί. Αυτή ήταν μια λέξη που αξίζει ακρόαση. Ο ήχος είναι γεγονός. Η ομιλία, ο πιο συγκεκριμένος ανθρώπινος ήχος και το πιο σημαντικό είδος του ήχου, δεν είναι ποτέ ακριβώς σκηνικό, είναι πάντα γεγονός.
Η εκδήλωση της ομιλίας, υποστηρίζει η Le Guin, είναι η πιο ισχυρή μορφή της παράσυρσης που εμείς οι άνθρωποι έχουμε - και το οικείο τάνγκο της ομιλίας και ακρόασης είναι στην ουσία του μεγάλη δύναμη και μεγάλη μαγεία.
[...]
Αυτός είναι ο λόγος που η ομιλία είναι μαγεία. Οι λέξεις έχουν δύναμη. Τα ονόματα έχουν τη δύναμη. Οι λέξεις είναι γεγονότα, που κάνουν πράγματα, τα πράγματα αλλάζουν. Θα μετατρέψουν τόσο τον ομιλητή όσο και τον ακροατή. Οι λέξεις τρέφονται με ενέργεια εμπρός και πίσω και την ενισχύσουν. Τρέφονται κατανόηση ή συγκίνηση μπροστά και πίσω και την ενισχύουν.
 
Το Κύμα στο Μυαλό (The Wave in the Mind), το οποίο δανείζεται τον τίτλο του από το διαχρονικό έργο της Βιρτζίνια Γουλφ, είναι ένα από τα πιο έξυπνα, διορατικά και βαθιά ευχάριστη βιβλία για την ανθρώπινη επικοινωνία.
 
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...